Anestezja w stomatologii1

Dane dotyczące historii stosowania podtlenku azotu przedstawiono w rozdz. XI. Po wprowadzeniu eteru i chloroformu podtlenek azotu popadł w niełaskę, dopóki nie zain-teresowano się jego użyciem do ekstrakcji zębów przed ponad 100 laty (G. Q. Colton i T. W. Evans). Ten ostatni przedstawił swą metodę w Londynie 31 marca 1868 roku2. Inni pionierzy anestezji podtlenkiem azotu to: Edmund Andrews (1824-1904), który używał go z tlenem, Sir F. Hewitt, który zalecał racjonalne metody nauczania i praktycznego stosowania środków anestetycznych w chirurgii szczękowej oraz zaprojektował własny typ aparatu3, wreszcie E. I. McKesson (1881-1935), którego aparat z przerywanym przepływem gazów (demand-flow) jest ciągle w użyciu4. Podawanie drogą nosową weszło w powszechne użycie w stomatologii w połowie tego stulecia5, jakkolwiek Clover i Alfred Coleman użyli tej metody już w r. 1868°. W ostatnich latach dokonano ponownej oceny metod anestezji w stomatologii, kiedyś wykonywanej podtlenkiem azotu z tlenem lub powietrzem, mając na uwadze zapobieganie hipoksji i zapewnienie lepszych warunków' operacyjnych. Ulepszona technika anestezji daje chirurgowi więcej czasu i rozszerza zakres zabiegów, możliwych do wykonania w fotelu stomatologicznym. Pochodna eugenolu (olejek goździkowy) została po raz pierwszy zastosowana jako środek miejscowej analgezji w r. 18907.

Ostatnie postępy to: użycie halotanu jako wziewnego środka uzupełniającego8, zastosowanie metod dożylnych9, diazepamu10 oraz wprowadzenie intubacji dotchawiczej11 Bourne wskazał na niebezpieczeństwo omdlenia u pacjenta w pozycji siedzącej12. Od r. 1958 działa Towarzystwo Doskonalenia Anestezji Stomatologicznej (Society for the Advancement of Anaesthesia in Dentistry). Obecnie jest możliwe wykonanie „ultra- płytkiej” anestezji dożylnej do zabiegów zachowawczych w fotelu dentystycznym przy użyciu np. metoheksitalu13, propanididu14 lub diazepamu10’15.

CHORZY AMBULATORYJNI. Frederick Hewitt spopularyzował dodawanie tlenu do podtlenku azotu w anestezji sto-matologicznej10. Przy stosowaniu czystego podtlenku azotu pacjent przechodził przez okresy analgezji i pobudzenia aż do okresu anestezji chirurgicznej. Wówczas dodawano tlenu dla uniknięcia niedotlenienia, lecz jego ilość była starannie mierzona, gdyż margines między zbyt płytką anestezją a niebezpieczną hipoksją jest1 niewielki. Gładki przebieg anestezji wymagał umiejętnego stosowania tych środków, przy czym dopuszczano pewien stopień niedotlenienia. W ocenie należy zwracać uwagę na oznaki analgezji, pobudzenia i płytkiej anestezji chirurgicznej oraz na cechy niedotlenienia.

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

Dokładne poznanie mechanizmów rozwoju niewydolności krążenia

Dokładne poznanie mechanizmów rozwoju niewydolności krążenia pozwoliło na wprowadzenie nowych leków do leczenia tego złożonego zespołu chorobowego. Wywołana niewydolnością krążenia sympatykotonia powoduje nie tylko przyspieszenie czynności serca, lecz także obkurczenia...