Aparatura
Zastosowanie krążenia pozaustrojowego zapewnia krążenie w narządach ważnych dla życia (mózgu), podczas gdy serce jest odcięte od układu krążenia. Stało się' to możliwe dzięki odkryciu heparyny i jej zastosowaniu do zapobiegania krzepnięciu krwi oraz roli protaminy w przywracaniu krzepnięcia. Równocześnie konieczne były rozległe badania nad konstrukcją aparatu, zanim można było bezpiecznie zastosować . tę technikę, u ludzi. '
Aparatura do krążenia pozaustrojowego musi mieć pompę lub pompy, które zapewniłyby krążenie, i oksygenator do wymiany gazowej. Jest rzeczą bardzo istotną, aby krew nie ulegała w aparacie uszkodzeniu, a cały przyrząd musi być jednorazowego użytku lub tak wykonany, by można go sterylizować.
Szybkość przepływu oblicza się zwykle jako 2400 ml/min112 na metr kwadratowy powierzchni ciała lub jako 70-80 ml/min na kg masy ciała. Oksygenator winien zapewnić skuteczną wymianę gazową przy pożądanej szybkości przepływu, a kaniule żylna i tętnicza muszą sprostać temu przepływowi. Kaniulę tętniczą wprowadza się zwykle do tętnicy udowej, a krew żylną pobiera z prawego przedsionka lub żył głównych dolnej i górnej. Heparynę podaje się w dawce 2-3 mg/kg masy ciała lub 90 mg/m- powier :di- ' ni ciała, zaś pompę wypełnia się mieszaniną glukozy 5%, roztworu Hartmanna lub niskocząsteczkowym dekstranem (40 000)113. Zmniejszenie hematokrytu daje oszczędność w zużyciu krwi i jest związane z mniejszym uszkodzeniem płuc. Dekstran może spowodować spadek poziomu czynnika VIII w osoczu. Przed operacją można podać
-10- 20 mg furosemidu, jeśli hematokryt jest nadal poniżej 30%. Dawka protaminy po zakończeniu perfuzji powinna wynosić 3-4 mg/kg. Stosuje się także heksadwumetryne (Polybrene) w celu zneutralizowania heparyny w stosunku 1 : 1. Oba leki trzeba podawać dożylnie przez okres kilku minut. Przy szybkim wstrzyknięciu może wystąpić spadek ciśnienia w wyniku silnego obkurczenia tętnicy płucnej.
Dodaj komentarz