Jeżeli ciśnienie tętnicze jest prawidłowe
Lekiem „pierwszej pomocy” jest podany dożylnie szybko działający lek moczopędny, najczęściej furosemid (40-80 mg). W zależności od działania moczopędnego dawkę powtarza się po ok. 1 h, stosując ogółem do 500 mg/24 h. Równocześnie podaje się morfinę, powoli dożylnie (5-15 mg) lub podskórnie (10-20 mg). Działa ona uspokajająco i rozszerza naczynia krwionośne, zwiększając przede wszystkim pojemność łożyska żylnego. Jest przeciwwskazana we wstrząsie, znacznym rzadkoskurczu i niewydolności oddechowej. Może być zastąpiona przez dożylne podanie diazepamu (Relanium 10 mg) lub petydyny (Dolargan 25-50 mg). Działanie niepożądane morfiny znosi atropina i nalokson.
Jeżeli ciśnienie tętnicze jest prawidłowe (skurczowe nie mniejsze niż 12 kPa = = 90 mm Hg) lub podwyższone, to stosuje się nitroglicerynę w dawce 0,5-1,0 mg podjęzykowo co 5-10 min, pod kontrolą ciśnienia tętniczego przez ok. 30 min. Przy podwyższonym ciśnieniu tętniczym można podać nifedypinę – 10 mg co 6 h. W ośrodkach intensywnej opieki kardiologicznej stosuje się dożylne leki rozszerzające naczynia krwionośne (p. tab. 1.3) przy pełnym monitorowaniu (p. tab. 1.1). Spadek ciśnienia tętniczego do wartości 10,66 kPa (80 mm Hg) lub ciśnienia w naczyniach włosowatych płucnych poniżej 2 kPa (14 mm Hg) nakazuje czasowe lub zupełne przerwanie terapii.
Dodaj komentarz