Obciążenie wstępne
Obciążenie wstępne (mierzone wielkością ciśnienia późnorozkurczowego w komorach, a w praktyce klinicznej dla komory lewej ciśnienie w naczyniach włosowatych płucnych) jest wprost proporcjonalne do objętości krwi krążącej i wielkości powrotu żylnego, a odwrotnie proporcjonalne do frakcji wyrzutowej (opróżnianie komór w czasie skurczu) i podatności rozkurczowej ścian komór. Wynika z tego, że skurcz naczyń żylnych może zwiększać, a ich rozszerzenie zmniejszać obciążenie wstępne.
FARMAKOTERAPIA ZWIĘKSZAJĄCA OBJĘTOŚĆ WYRZUTOWĄ SERCA
Zastosowanie leków czynnie wpływających na łożysko naczyniowe pozwala na zmniejszenie obciążenia wstępnego i następczego oraz poprawę przepływu w naczyniach włosowatych. Dzięki tym działaniom jest przerywane wiele mechanizmów pogłębiających wstrząs. Niestety zastosowanie leków rozkurczających naczynia jest możliwe wówczas, gdy ciśnienie tętnicze jest normalne (skurczowe powyżej 13,3 kPa = 90 mm Hg) lub podwyższone. Stosuje się najczęściej nitro- prusydek sodowy i nitroglicerynę we wlewach dożylnych (nitrogliceryna w dawce 50 mg/500 ml, 10-150 pg/min, nitroprusydek sodowy w dawce 0,5-1 pg/kg mc. na min). Powstająca dalsza hipotonia poniżej 10,7 kPa (80 mm Hg) jest korygowana do wartości minimalnych, zapewniających perfuzję przez podawanie amin katecholowych i ewentualnie płynów (przy pojawieniu się hipowolemii) tak, aby ciśnienie tętnicze krwi było utrzymane w granicach 10,7-13,3 kPa (80-90 mm Hg). Jest to korzystniejsze dla przepływu niż zalecane uprzednio podnoszenie ciśnienia krwi za wszelką cenę. Leczenie takie musi być ściśle monitorowane: elektrokardiogram, ciśnienie tętnicze krwi i(lub) ciśnienie w naczyniach włosowatych płucnych nie mniejsze niż 2 kPa (15 mm Hg). Wydzielanie moczu w czasie godziny powinno zwiększyć się ponad 20 ml.
Rola płytek krwi w powstawaniu zakrzepu tętniczego
– 2 przeciwstawne sobie mechanizmy: 1) powstawanie w płytkach krwi trombok- sanu A2, wywołującego ich agregację i zlepność, a równocześnie działającego silnie kurcząco na tętnice i 2) powstawanie w śródbłonku naczyń prostacykliny, która jest biologicznym antagonistą tromboksanu A2, hamuje zlepność i agregację płytek krwi, rozpuszcza zakrzepy płytkowe i działa rozszerzająco na tętnice.
Rozpoczęcie leczenia farmakologicznego
Rozpoczęcie leczenia farmakologicznego bez uprzedniego stosowania diety jest uzasadnione tylko u niewielu chorych. Powinno ono być stosowane u chorych z hipercholesterolemią rodzinną, którzy przeszli już zawał serca lub mają wyraźne objawy choroby niedokrwiennej serca, a także gdy mieli przeprowadzone zabiegi rewaskularyzacyjne. Decyzja podania leku zmniejszającego stężenie cholesterolu nie zwalnia z dalszego leczenia dietetycznego. Jeśli aktualnie podawany lek po 6-8 tygodniach stosowania nie zmniejszy stężenia cholesterolu przynajmniej o 15%, to należy zastąpić go innym łub spróbować leczenia skojarzonego dwoma lekami.
Przyczyny pooperacyjnej niewydolności
Przyczyny pooperacyjnej niewydolności oddechowej u noworodków są następujące: 1) hipotermia 34° i poniżej, 2) przedawkowanie środków zwiotczających, 3) przedawkowanie środków wżiewnych, 4) wzmożenie działania środków zwiotczających przez eter,
-5) istniejąca interakcja antybiotyków z grupy aminoglikozydów, 6) jednoczesne działanie kilku powyższych czynników. METODY ANALGEZJI MIEJSCOWEJ. Niezbyt często wskazane u dzieci. Przy ich stosowaniu należy zwrócić uwagę na możliwość działania toksycznego środków miejscowo analgetycznych. Dawka lignokainy z dodatkiem adrenaliny powinna być ograniczona do 7 mg/kg stężenie 0,25®/o jest wystarczające do analgezji nasiękowej, 1% do analgezji dużych pni nerwowych. U dzieci poniżej 6 roku życia blokada splotu ramien-
Środki anestetyczne:
-1. Środki dożylne. Tiopental 3-4 mg/kg w połączeniu z podtlenkiem azotu i tlenem oraz środkiem zwiotczającym i IPPV54. Patrz także str. 390. Zamiast tiopentalu można użyć altezyny dawka 0,07 ml/kg między 2 i 10 rokiem życia, 0,05 ml/kg między 10 i 16 rokiem życia. Dawka metoheksitalu wynosi 1,1 mg/kg między 2 a 10 rokiem życia i 1,2 mg/kg od 10 do 16 roku życia55.
DIAZEPAM
DIAZEPAM’1 – w dawce doustnej 0,2 mg/kg jest dobrym środkiem u dzieci ważących mniej niż 25 kg. WINIAN TRIMEPRAZYNY5 – jest to pochodna fenotiazyny, wywierająca działanie ośrodkowe uspokajające, przeciwhistaminowe, przeciwwymiotne i rozkurczowe. Nie ma antyadrenergicznych właściwości chloropromazyny. Działanie uboczne polega na uczuciu suchości w ustach, zawrotach głowy, depresji i skłonności do omdleń. Dostarczany w postaci przyjemnego w smaku syropu o nazwie Vallergan forte (6 mg/ml), dawka
Problemy oddechowe u dzieci
-2 dni życia może dojść do utraty masy rzędu 44 g/dzień na kg wagi urodzeniowej przy braku natychmiastowego odżywiania możliwe są spadki poziomu glukozy we krwi do bardzo niskich wartości (norma przy urodzeniu 50 mg°/o) jeżeli to możliwe, należy przystąpić do żywienia doustnego 3) kwasicy – jeżeli do niej dojdzie, musi być wyrównaną 4) leczeniu tlenem niewydolność oddechowa jest nierzadkim powikłaniem i konieczna może być wentylacja wspomagana wymagana częstość oddechów dochodzi do 60-80/min z użyciem powietrza wzbogaconego tlenem można wykonywać oznaczenia Po2, posługując się cewnikiem założonym do tętnicy pępowinowej 5) zakażeniu krzyżowym, które jest potencjalnym niebezpieczeństwem 6) żółtaczce może ona wystąpić u każdego chorego niemowlęcia po operacji skrzepy krwi stanowią dodatkowe źródło barwników żółciowych.
OPERACJE WODOGŁOWIA
Opisano następującą metodę ślepej intubacji dotchawiczej w przypadku zgorzelinowego zapalenia jamy ustnej69. Wprowadza się igłę Tuohy przez błonę pierścienno-tar- czową, a następnie wsuwa się przez nią jałowy cewnik winylowy od dołu przez struny głosowe do momentu zawinięcia się go w krtani. Następnie przez snos wprowadza się inny cewnik z tępym haczykiem i w ten sposób cewnik winylowy zostaje przeciągnięty przez nos. Wówczas po tym cewniku wprowadza się rurkę zbrojoną typu Magil- la, a sam cewnik usuwa. Zastosowanie może tu znaleźć ketamina.
BARBITURANY:
Pentobarbital (Nembutal) – dobrze tolerowany przez dzieci. Dawka doustna 6 mg/ /leg, maksymalna 200 mg. Podobną dawkę ma Seconal. Oba leki mogą powodować nie pokój przedoperacyjny. Per rectum – 60 mg/l rok życia, dawka maksymalna 400 mg. Podawać 3 godz. przed operacją.
TIOPENTAL PER RECTUM – lg tiopentalu rozpuścić w 50 ml wody destylowanej (roztwór 2®/o) dawka 2 ml/kg. Istnieją także gotowe preparaty w postaci emulsji i czopków po 125 mg, 250 mg, 500 mg i 750 mg. Jest to niezawodna metoda głębokiej pre- medykacji. Wymaga dobrej opieki pielęgniarskiej.
METODY ANESTEZJI
METODY ANESTEZJI nie różnią się zasadniczo od anestezji do operacji serca bez krążenia pozaustrojowego. Anestezja z użyciem tiopentalu, podtlenku azotu, tlenu i środka zwiotczającego daje dobre wyniki. Poleca się mieszaninę 100 mg skoliny i 30 mg tubokuraryny do intubacji119. Ta kombinacja daje doskonałe warunki do intubacji oraz gładkie przejście, bez kaszlu i dęcia, do sztucznej wentylacji w czasie operacji. Kaszel
ANESTEZJA U CHORYCH HOSPITALIZOWANYCH
Chorzy ze schorzeniami uzębienia są przyjmowani do szpitala, gdy zarówno sam zabieg, jak i możliwości znieczulenia przekraczają zakres działalności ambulatorium stomatologicznego, lub też gdy stan ogólny chorego jest przeciwwskazaniem do anestezji w warunkach ambulatoryjnych.
Chorzy przebywający w szpitalu powinni być wszechstronnie zbadani. Można zlecić im premedykację. Technika anestezji jest połączona zwykle z intubacją i tamponowaniem gardła dla uniknięcia zaaspirowania krwi lub wydzieliny. Wystarczającym uszczelnieniem są dwa tampony (np. typu Tampax), związane ze sobą i umieszczone. w gardle po obu stronach rurki nosowo-tchawiczej. Chirurdzy wolą zwykle ten typ rurki, z wyjątkiem operacji w obrębie górnych siekaczy (resekcja korzenia, torbiele okołozębowe itd.), gdzie bardziej dogodne są rurki ustno-tchawicze.
Najnowsze komentarze