Prostaglandyny
Z pochodnych adenozyny najsilniejsze działanie przeciwagregacyjne wykazuje znacznie dłużej działająca 2-chloroadenozyna. Stosowanie tego związku w lecznictwie uniemożliwia jednak jego duża toksyczność. Inne pochodne adenozyny: kwas adenozynotrifosforowy (ATP) i kwas adenozynomonofosforowy (AMP) mają od niej dużo słabszy wpływ na agregację płytek krwi.
Prostaglandyny (PG). Należą do autakoidów (substancji endogennych obdarzonych silnym działaniem biologicznym w bardzo małych nawet stężeniach – ok. 10-9 mol/l). Pod względem budowy chemicznej są one cyklicznymi nienasyconymi oksykwasami tłuszczowymi. Powstają z 20-węglowych kwasów tłuszczowych, zawierających 3-5 wiązań nienasyconych. Jednym z nich jest kwas arachido- nowy. Kwasy te wchodzą w skład fosfolipidów błon komórkowych, a uwalniają się pod wpływem enzymu fosfolipazy A, gromadzonego w lizosomach. Po ich uwolnieniu, układ enzymatyczny mikrosomów przekształca je w PG. Większość komórek ma zdolność syntetyzowania PG, które biorą udział w autoregulacji funkcji komórek. Niewielkie różnice w budowie chemicznej PG zmieniają w zasadniczy sposób ich aktywność biologiczną. W zależności od budowy chemicznej (stopień utlenienia, liczba i rozmieszczenie podwójnych wiązań) są oznaczane kolejnymi literami alfabetu, od A do H, i wskaźnikiem cyfrowym 1, 2 lub 3.
Dodaj komentarz