LECZENIE
Wybór leczenia zależy od umiejscowienia torbieli. Pojedyncze torbiele wewnątrz- wątrobowe przeważnie nie mają połączenia z drogami żółciowymi i gdy umiejscowione są na obwodzie wątroby, udaje się je wyłuszczyć w całości. Przy głębokich lub licznych torbielach wewnątrzwątrobowych umiejscowionych w jednym płacie należy rozważyć możliwość wycięcia płata wątroby. Mniejszym zabiegiem mogącym spowodować wyleczenie jest przezskórne nakłucie torbieli pod kontrolą ultrasonografii i założenie drenażu (4-7). Niewielkie torbiele wewnątrzwątrobowe w chorobie Carolego, mające połączenie z drogami żółciowymi, nie dają zwykle objawów i bywają wykrywane przypadkowo. Ich leczenie należy podjąć wówczas, gdy ulegają zakażeniu lub powiększeniu wskutek zastoju żółci.
Znacznie częściej występujące zewnątrzwątrobowe t.d.ż. były leczone zespoleniami z żołądkiem lub dwunastnicą. Metody te zostały jednak zarzucone ze względu na gorsze wyniki, częste zwężenia zespoleń, powstawanie kamicy dróg żółciowych i nawracające zakażenia dróg żółciowych. Lepsze wyniki uzyskiwano zespalając torbiele z wyizolowaną sposobem Roux jelitową pętlą „Y”, jednak w 1970 r. Kasai i współpracownicy zwrócili uwagę, że pozostawienie ściany torbieli grozi jej zrakowaceniem. Biorąc to pod uwagę, poleca się obecnie usuwanie torbieli w całości i zespalanie przewodu wątrobowego z jelitową pętlą „Y”. W czasie zabiegu jest oczywiście usuwany pęcherzyk żółciowy, którego przewód zwykle łączy się z torbielą. Obowiązuje drenaż miejsca zespolenia.
Dodaj komentarz