Opatrunki u oparzonych
Opatrunki u oparzonych. Problem stwarzają częste uśpienia małych dzieci do zmian opatrunków po oparzeniu. Należy unikać wyniszczenia. Niepożądane są częste anestezje halotanem. Z użytecznych sposobów wymienić, należy neuroleptanalgezję, uśpienie ketaminą lub analgezję wziewną (np. metoksyfluran 0,35°/o)74.
Chorzy na cukrzycę. Młodzieńczy typ cukrzycy jest bardzo chwiejny i wymaga szczególnej opieki w okresie operacyjnym. U ciężko chorych pożądane są częste oznaczenia elektrolitów i równowagi kwasowo-zasadowej. Celem postępowania anestezjologa winno być szybkie przywrócenie świadomości po operacji, bez wymiotów. Wskazane jest zasięgnięcie opinii pediatry w sprawie leczenia insuliną.
Dyzautonomia rodzinna (zespół Rileya-Daya). Po raz pierwszy opisana w r. 194975. Jest to choroba dziedziczna, polegająca na patologicznym braku aktywności układu przywspółczulnego z okręgowymi napadami aktywności współczulnej. Występuje głównie u Żydów z Europy środkowej i północnej. Dziecko jest płaczliwe (bez łez), bardzo pobudliwe, ma napady pocenia i nie wyjaśnione wahania ciśnienia tętniczego. Wszystkie środki wziewne powodują bradykardię i spadek ciśnienia, muszą więc być stosowane ostrożnie. Wystarczająca jest zwykle anestezja podtlenkiem azotu z tlenem. (Szczegóły anestezji – patrz: Inkster J. S., Brit. J. Anaesth., 1971, 43, 509 McCaughey T. J., Can Anaesth. Soc. J„ 1965, 12, 558).
Dodaj komentarz