Opatrunki u oparzonych

Opatrunki u oparzonych. Problem stwarzają częste uśpienia małych dzieci do zmian opatrunków po oparzeniu. Należy unikać wyniszczenia. Niepożądane są częste anestezje halotanem. Z użytecznych sposobów wymienić, należy neuroleptanalgezję, uśpienie ketaminą lub analgezję wziewną (np. metoksyfluran 0,35°/o)74.

Chorzy na cukrzycę. Młodzieńczy typ cukrzycy jest bardzo chwiejny i wymaga szczególnej opieki w okresie operacyjnym. U ciężko chorych pożądane są częste oznaczenia elektrolitów i równowagi kwasowo-zasadowej. Celem postępowania anestezjologa winno być szybkie przywrócenie świadomości po operacji, bez wymiotów. Wskazane jest zasięgnięcie opinii pediatry w sprawie leczenia insuliną.

Dyzautonomia rodzinna (zespół Rileya-Daya). Po raz pierwszy opisana w r. 194975. Jest to choroba dziedziczna, polegająca na patologicznym braku aktywności układu przywspółczulnego z okręgowymi napadami aktywności współczulnej. Występuje głównie u Żydów z Europy środkowej i północnej. Dziecko jest płaczliwe (bez łez), bardzo pobudliwe, ma napady pocenia i nie wyjaśnione wahania ciśnienia tętniczego. Wszystkie środki wziewne powodują bradykardię i spadek ciśnienia, muszą więc być stosowane ostrożnie. Wystarczająca jest zwykle anestezja podtlenkiem azotu z tlenem. (Szczegóły anestezji – patrz: Inkster J. S., Brit. J. Anaesth., 1971, 43, 509 McCaughey T. J., Can Anaesth. Soc. J„ 1965, 12, 558).

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

Premedykacja

Premedykacja. Niektórzy anestezjolodzy stosują głęboką premedykację powodującą, że dzieci przybywają na salę operacyjną w stanie snu mogą być one bez przerywania tego stanu znieczulane podtlenkiem azotu lub cyklopropanem. Inni anestezjolodzy...