Po takim leczeniu

Po takim leczeniu wstępnym stosuje się dożylnie glikozyd nasercowy. Jest to najczęściej digoksyna w dawce 0,25-0,5 mg lub dezlanozyd w dawce ok. 0,4- -0,8 mg. Dawki glikozydów naparstnicy muszą być odpowiednio zmodyfikowane, jeżeli chory był już leczony tymi lekami uprzednio (p. Część I, tab. 1.13). Nie podaje się ich w obrzęku płuc w przebiegu ostrego zawału serca.

Glikozydów naparstnicy unika się u chorych z ekstrasystoliami komorowymi, a nie stosuje się w ogóle w częstoskurczu komorowym. W migotaniu przedsionków z szybką czynnością komór glikozydy naparstnicy są lekami z wyboru („pierwszego rzutu”). Najczęściej stosuje się dożylnie dezlanozyd w dawce 0,8-1,2 mg lub digoksynę w dawce 0,5-1,0 mg.

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

Leki moczopędne

Leki moczopędne są niewątpliwie najważniejszym elementem składowym farmakoterapii długotrwałej niewydolności krążenia. Stosuje się je najczęściej w postaci doustnej, czasem w pierwszym okresie dożylnie. Stosowanie dożylne ma istotne znaczenie u chorych...