ZAROŚNIĘCIE DWUNASTNICY

Zarośnięcie dwunastnicy występuje w różnej formie i stwierdza się je stosunkowo rzadko. Ostateczne rozpoznanie jest możliwe dopiero po otwarciu jamy brzusznej.

Etiopaitologia. Zarośnięcie dwunastnicy może wynikać z zaburzeń procesu proliferacji błony śluzowej i rewakuolizacji, katastrof naczyniowych, wgłobień i skrętów jelita w życiu płodowym. Zarośnięcie może być zupełne lub częściowe. Ślepo kończące się odcinki dwunastnicy stykają się ze sobą lub są oddalone, czasami łączą się cienkim pasmem tkanki łącznej (ryc. 10-18 a, b, c). Wymiar średnicy ślepo zakończonych odcinków dwunastnicy jest bardzo różny i często wpływa na wybór metody leczenia operacyjnego. Zarośnięcie niezupełne przyjmuje postać zwężenia dotyczącego dowolnego odcinka dwunastnicy. Zwężenie takie w okolicy przewodu żółciowego wspólnego i trzustkowego przyjmuje kształt litery T.

Objawy zarośnięcia dwunastnicy nie różnią się od objawów towarzyszących innym postaciom niedrożności i zwężeń tego narządu. Leczenie. Metoda operacyjnego leczenia powinna zależeć od postaci zarośnięcia dwunastnicy (13). Stykające się lub blisko położone ślepe zakończenia dwunastnicy zespala się koniec do końca po poprzecznym nacięciu ich szczytów. Jednowarstwowe szwy pojedyncze z przeprowadzeniem zgłębnika poza zespolenie kończą zabieg. U dzieci z krótkim zwężonym odcinkiem dwunastnicy usuwa się go, zespalając jelito koniec do końca. W przypadku dużej odległości niedrożnych odcinków i przy długim odcinku zwężonej dwunastnicy wykonuje się zaokrężnicze zespolenie pierwszej pętli jelita czczego ze ślepo zakończoną bliższą częścią dwunastnicy (92). Przez pierwsze dwie doby obowiązuje wyłącznie odżywianie pozajelitowe, a następnie – jeżeli nie ma zalegania w żołądku •- można rozpocząć przepajanie 5% roztworem

glukozy lub herbatką. Dobra tolerancja tych płynów pozwala rozpocząć karmienie w stopniowo wzrastających objętościach. Jeżeli założono zgłębnik poza zespolenie, to powrót czynności jelita i oddanie stolca przez dziecko pozwala rozpocząć karmienie przez zgłębnik.

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

Ściana jelita cienkiego

Ściana jelita cienkiego zbudowana jest z trzech warstw: błony śluzowej, mięśniowej i surowiczej. Unerwiają je włókna przywspółczulne nerwów błędnych i miedni- cznych oraz włókna współczulne nerwów trzewnych i podbrzusznych. Dochodzą...