Związki te stosunkowo słabo wchłaniają się z przewodu pokarmowego

Pierwszym z tych leków była mewastatyna (Compactin). Obecnie w użyciu są jeszcze 4 inne preparaty: lowastatyna, simwastatyna, prawastatyna i fluwastatyna. Spośród nich najszerzej stosowana była lowastatyna.

Związki te stosunkowo słabo (w ok. 30%) wchłaniają się z przewodu pokarmowego. Równoczesne stosowanie żywicowych wymieniaczy jonowych zmniejsza ich wchłanianie. Mewastatyna, lowastatyna i simwastatyna są stosowane w formie nieaktywnych laktonów, przekształcanych w wątrobie w czynne terapeutycznie hydroksykwasy. Umożliwia to zwiększenie stężenia aktywnej postaci tych leków w wątrobie, a zmniejsza ich dystrybucję w innych narządach, np. nadnerczach, jądrach, jajnikach, w których cholesterol jest nieodzowny do biosyntezy hormonów steroidowych. Prowastatyna i fluwastatyna są dostępne w formie aktywnych hydroksykwasów, co powoduje mniejsze różnice w ich rozmieszczeniu między wątrobą a pozostałymi narządami. Leki te są głównie metabolizowane w wątrobie, a wydalane z żółcią i dlatego mogą być stosowane u chorych z niewydolnością nerek. Przeciwwskazane są natomiast u chorych z niewydolnością wątroby.

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

Prostaglandyny

Z pochodnych adenozyny najsilniejsze działanie przeciwagregacyjne wykazuje znacznie dłużej działająca 2-chloroadenozyna. Stosowanie tego związku w lecznictwie uniemożliwia jednak jego duża toksyczność. Inne pochodne adenozyny: kwas adenozynotrifosforowy (ATP) i kwas adenozynomonofosforowy...