Ściana jelita cienkiego
Ściana jelita cienkiego zbudowana jest z trzech warstw: błony śluzowej, mięśniowej i surowiczej. Unerwiają je włókna przywspółczulne nerwów błędnych i miedni- cznych oraz włókna współczulne nerwów trzewnych i podbrzusznych. Dochodzą one do splotów śródściennych: podśluzówlcowego (Meissnera) i warstwy mięśniowej (Auerbacha). W splotach tych znajdują się liczne neurony będące pod wpływem układu współczulnego lub przywspółczulnego. Uwalniają one klasyczne neuromedia-
tory, jak noradrenalina i acetylocholina, oraz inne substancje o charakterze hormonów: serotoninę, gastrynę, cholecystokininę, neurotensynę, VIP itp.
Część neuronów śródściennych pełni funkcję receptorów, inne unerwiają mięśnie gładkie i gruczoły jelita. Włókna przywspółczulne pobudzają ruchy jelita zmniejszając napięcie zwieraczy, a współczulne działają antagonistycznie. Ruchy jelit mają charakter dzielący lub robaczkowy. Pierwsze mieszają na miejscu pokarm ułatwiając trawienie i wchłanianie. Ruchy te są pochodzenia mięśniowego, gdyż nie zależą bezpośrednio od układu nerwowego, lecz od czynników miejscowych. Ruchy perystaltyczne (robaczkowe) przesuwają treść jelitową w stronę odbytu. W stanach patologicznych kierunek ruchu może być przeciwny. W prawidłowych warunkach ruchy takie (antyperystaltyczne) okresowo występują w części górnej dwunastnicy,, końcowym odcinku jelita krętego i początkowym okrężnicy wstępującej. I-Iamują one zbyt szybkie opróżnianie się jelita, umożliwiając obfitsze wchłanianie substancji odżywczych. Ruchy perystaltyczne zależą głównie od śródściennych splotów nerwowych oraz dochodzących do nich włókien współczulnych i przywspół- czulnych.
Dodaj komentarz