Anestezja dzieci
Noworodek. Nazwą tą określamy dziecko w ciągu pierwszych 28 dni życia. Normalny, donoszony, ważący 3 kg noworodek ma V3 długości ciała przeciętnego dorosłego, V5. jego powierzchni ciała i V20 jego masy. Głowa jest duża w porównaniu z resztą ciała, a mięśnie szyi są za słabo rozwinięte, aby ją utrzymać.
Oddychanie. W porównaniu z dorosłymi noworodki mają stosunkowo dużą przestrzeń martwą. W czasie głębokiego wdechu żebra układają się niemal poziomo, podczas gdy przepona zostaje odepchnięta do góry przez dużą wątrobę dlatego oddychanie jest szybkie, przeponowe i łatwo przekracza granicę niewydolności. Płuca są znacznie mniej wydolnym narządem oddechowym w porównaniu ze stanem, jaki osiągają później, a powierzchnia oddechowa jest o V3 mniejsza w stosunku do powierzchni oddechowej dorosłego (w przeliczeniu na masę ciała). Częstość oddychania u noworodka jest wyrównawczo zwiększona do około 40/min. Odruch kaszlowy nie występuje w czasie pierwszych trzech miesięcy życia, jakkolwiek odruchy krtaniowe są bardzo żywe, ponieważ dziecko jest odżywiane dietą płynną. W czasie anestezji dzieci język często
powoduje niedrożność dróg oddechowych wskutek odepchnięcia go w kierunku podniebienia. Typ oddychania noworodka może być trojaki: 1) regularny – wdech i wydech mają równą długość trwania, bez pauzy po wydechu 2) typ „kola zębatego” – z wyraźną pauzą po wydłużonej fazie wydechowej 3) okresowy – gdy regularne oddychanie jest przerywane przez bezdech lub fale oddechów płytkich. Trzeci rodzaj jest spotykany u wcześniaków lub jako skutek urazu okołoporodowego, a także jako objaw niedotlenienia ośrodka oddechowego. Różnorodność typów oddychania utrudnia pomiar „normalnej” częstości, oddechów u noworodków, jednak jako przeciętną wartość przyjmuje się 34/min. Średnia objętość oddechowa noworodka wynosi 20 ml.
Dodaj komentarz