Długotrwałe prowadzenie leczenia
Stosuje się ją w świeżym zawale serca, w niestabilnej dławicy piersiowej, w profilaktyce reokluzji tętnic wieńcowych po leczeniu trombolitycznym, w zakrzepowym zapaleniu żył, w zatorze tętnicy płucnej, w zakrzepach i zatorach tętnic obwodowych, a także w profilaktyce powikłań zakrzepowych związanych z zabiegami chirurgicznymi, stosowaniem krążenia pozaustrojowego oraz hemodializy.
Długotrwałe prowadzenie leczenia przeciwkrzepliwego za pomocą heparyny jest kłopotliwe ze względu na konieczność jej pozajelitowego podawania, jak i ze względu na duży koszt leczenia. Lepiej do tego celu nadają się doustne leki przeciwkrzepliwe. Ponieważ działają one jednak dopiero po pewnym czasie, w sytuacji wymagającej szybkiego działania przeciwzakrzepowego podaje się je równocześnie z heparyną, którą odstawia się wówczas, gdy tylko stężenie protrombiny zmniejszy się do pożądanej wartości.
Dodaj komentarz