Parowniki
Parowniki przystosowane do połączenia z aparatami do anestezji to: Rowbothama, Goldmana, McKessona i typ A.E.24. Ponieważ są one zaprojektowane do krótkotrwałego używania, nie mają systemu wyrównywania temperatury. Wbudowanie knota z' bibuły do parownika Goldmana zwiększa maksymalne stężenie par i skuteczność25. W normalnych warunkach daje on pary o stężeniu od 0,1 do 2,5%.
(Patrz także przegląd aparatury: Thompson P. W., Br. J. Anaesth., 1968, 40, 166: Thompson P. W. w General Anaesthesia lor Dental Surgery, red. Hunter A. R. i Bush G. H., 1971 Altrincham: Sherratt oraz Holden G. G. P., Saad Digest, 1976, 3, 8).
Dystrybucja i usuwanie podtlenku azotu25. Podczas anestezji w stomatologii szczytowy przepływ gazów w czasie wdechu może wahać się od 500 do 200 l/min, objętość oddechowa wynosi od 300 do 3000 ml, a wentylacja minutowa pomiędzy 11 a 50 l27. Stężenie podtlenku azotu we krwi tętniczej osiąga wstępne plateau po 10 minutach. Po tym -czasie w zależności od czynników takich, jak: stężenie w mieszaninie wdechowej, wentylacja pęcherzykowa i minutowy rzut serca, prężność we krwi tętniczej wynosi ponad 90% prężności wdychanej. Po przerwaniu podawania poziom we krwi spada gwałtownie w ciągu 10 minut.
Dodaj komentarz