PODSUMOWANIE
Rozpoznanie i leczenie n.d.ż. musi być przeprowadzone najpóźniej w 3 miesiącu życia dziecka. Jeżeli do tego wieku badania nie pozwalają wykluczyć n.d.ż., to poleca się wykonanie laparotomii diagnostycznej z pobraniem materiału biopsyjnego wątroby i wykonaniem śródoperacyjnej cholangiografii. Zabieg może być wykonany tylko w ośrodku przygotowanym do wykonania zespolenia wątrobowo-wrotno- -jelitowego, które do chwili obecnej jest uważane za leczenie z wyboru. Ze względu na to, że zarastanie dróg żółciowych jest procesem dynamicznym, operacja często nie zapewnia całkowitego wyleczenia. W tych przypadkach, w celu ratowania życia, konieczny jest przeszczep wątroby.
PRZESZCZEP WĄTROBY. Pierwszego na świecie przeszczepu wątroby dokonano w 1963 r. w Colorado u 3-letniego dziecka z n.d.ż. Zarówno ten zabieg, jak i kilka następnych wykonanych w różnych ośrodkach, skończył się niepowodzeniem. Dopiero w 1967 r. T. Starzl w Denver uzyskał trzynastomiesięczne przeżycie półtorarocznej dziewczynki operowanej z powodu nowotworu wątroby. Zmarła ona wskutek przerzutów. Od tej pory liczba przeszczepów wątroby stale wzrasta, a zastosowanie w 1980 r. cyklosporyny jako środka immunosupresyjnego o stosunkowo niewielkiej toksyczności znakomicie poprawiło wyniki. Problemem pozostało zdobywanie narządów dla małych dzieci. W okresie oczekiwania na przeszczep wątroby umiera ok. 25% chorych, zwłaszcza niemowląt, zakwalifikowanych do zabiegu (6, 43). Rozwiązań należy poszukiwać opracowując takie metody leczenia zachowawczego i chirurgicz-
nego, które ograniczą liczbę chorych do przeszczepu. Jednocześnie konieczne jest zaangażowanie wielu ośrodków i szkolenie lekarzy zarówno w pobieraniu, jak i przeszczepianiu narządów.
Dodaj komentarz