Tętnica wątrobowa
Zabieg rozpoczyna się od podwiązania i przecięcia tętnicy pęcherzykowej i wy- łuszczenia pęcherzyka żółciowego bez odcinania go od przewodu pęcherzykowego. Po nacięciu więzadła wątrobowo-dwunastniczego, unosząc delikatnie pęcherzyk, odnajduje się pozostałe drogi żółciowe przebiegające zwykle w postaci litych, cienkich pasm łącznotkankowych. Po wydzieleniu przewodu żółciowego wspólnego odcina się go w pobliżu dwunastnicy, zaopatrując kikut podwiązką. Preparując drogi żółciowe w kierunku wnęki wątroby należy mieć na uwadze, że leżą one bezpośrednio na cienkościennej żyle wrotnej.
Przyśrodkowo od nich przebiega tętnica wątrobowa właściwa (a. hepalica pro- pria) oddająca dwie gałęzie w okolicy połączenia przewodu pęcherzykowego z żółciowym wspólnym. Prawa gałąź tętnicy wątrobowej przebiega zwykle pod przewodem wątrobowym, ale może też przebiegać nad nim lub dzielić się i obejmować go z obu stron. Tuż w pobliżu wnęki żyła wrotna rozwidla się i wnika w wątrobę niosąc na swych ramionach gałęzie tętnicy wątrobowej zaopatrujące prawy i lewy płat wątroby. W miejscu rozwidlenia żyły wrotnej szczątki dróg żółciowych rozszerzają się wachlarzykowato, tworząc lejkowate pasmo włókniste wnikające w wątrobę. W nim powinny znajdować się, zwykle niewidoczne gołym okiem, pozostałości drożnych przewodów, których odnalezienie i ocenę umożliwia zastosowanie mikroskopu operacyjnego. W razie jego braku pewne ułatwienie stanowią silne okulary lub lupa operacyjna. Całe pasmo włókniste wycina się tamując krwawienie uciskiem. Zastosowanie koagulacji elektrycznej jest niedopuszczalne, gdyż może ona spowodować zamknięcie przewodów żółciowych. Wycięcie pasma przepro-
wadzą się w poziomie wątroby, gdzie przetrwałe kanaliki mają największą średnicę (26). Kolejnym etapem zabiegu jest wytworzenie pętli „Y” sposobem Roux z jelita czczego po przecięciu go w odległości olc. 10 cm od więzadła dwunastniczo-jelitowego Treitza. Jej wolne ramię, długości 40-50 cm, przeprowadza się zależnie od położenia trzew za- lub przedokrężniczo i wszczepia końcem we wnękę wątroby poza rozgałęzieniem żyły wrotnej. Zespolenie z wnęką wykonuje się jednopiętrowo szyjąc przez pełną grubość ściany jelita dwoma szwami półciągłymi
-4- 0 z syntetycznego materiału wchłanialnego. Obowiązuje drenaż okolicy wnęki wątroby. Przedstawiona powyżej technika doczekała się licznych modyfikacji.
Dodaj komentarz