TORAKOPLASTYKA
DOLNĄ LOBEKTOMIĘ wykonuje się czasem z powodu rozstrzeni oskrzeli, objętość wydzieliny bywa wówczas duża. Można wprowadzić bloker poniżej ujścia górnego oskrzela płatowego w celu zamknięcia światła oskrzela dolnego lewego płata lub płata środkowego i dolnego po stronie prawej. Wiele takich operacji wykonuje się u dzieci. U starszych dzieci może być przydatny bloker Magilla. U małych dzieci, z dużą ilością wydzieliny, trzeba rozważyć ewentualność zabiegu w pozycji siedzącej.
RESEKCJA SEGMENTU. Resekcję części płata wykonuje się zwykle z powodu izolowanych zmian gruźliczych. Rurka dotchawicza jest wystarczająca. Po takim zabiegu może występować znaczny przeciek powietrza pęcherzykowego. Niekiedy trzeba zastosować po operacji drenaż ssący, aby utrzymać płuca rozprężone.
TORAKOPLASTYKA. Zaproponowana po raz pierwszy przez L. Brauera (1865-1951), lekarza niemieckiego. Wykonywana zwykle jest jako leczenie zaawansowanej gruźlicy rozpadowej, a czasem w celu zmniejszenia przestrzeni po wyciętym płucu. Proponowano znieczulenie miejscowe, tak' aby pacjent był przytomny i miał zachowany odruch kaszlowy. (Technika – p. Practical Anaesthesia ior Lung Surgery, Mansfield R. i Jenkins R., 1967, str. 138. London: Bailliere).
Anestezja z intubacją dotchawiczą umożliwia odsysanie wydzieliny cewnikiem. Oddech kontrolowany zapobiega oddechowi paradoksalnemu (co może być ważne u chorych z bardzo zaawansowanymi zmianami chorobowymi i minimalną rezerwą oddechową). Wstrzyknięcie słabego roztworu adrenaliny do przestrzeni przykręgosłupowej oraz w linii nacięcia i pod łopatką zmniejsza krwawienie.
Dodaj komentarz