Blog – Medycyna: Lekarze do domu – Warszawa

Zwiększenie stężenia jednej lub kilku frakcji lipoprotein w surowicy nazywa się hiperlipoproteinemią. Rozróżnia się hiperlipoproteinemie pierwotne i wtórne. Przyczyną tych ostatnich są choroby, w przebiegu których dochodzi do zaburzeń gospodarki tłuszczowej (niedoczynność tarczycy, zespół nerczycowy, paraprotei- nemie, szpiczak, przewlekłe choroby wątroby, cukrzyca), a także dieta bogato- tłuszczowa oraz stosowanie niektórych leków (leki hamujące owulację, diuretyki, P-adrenolityczne, glikokortykosteroidy).

W 1965 r. Fredrickson zaproponował klasyfikację zaburzeń gospodarki tłuszczowej na podstawie zwiększenia stężenia poszczególnych frakcji lipoproteino- wych. Wyodrębnił on 5 typów hiperlipoproteinemii. Podział ten, po wprowadzeniu pewnych modyfikacji, przyjęła w 1970 r. WHO i obowiązuje on do dziś. Przedstawia się on następująco: typ I – zwiększenie stężenia frakcji chylomik- ronów, typ Ha – zwiększenie stężenia frakcji LDL, typ Ilb – zwiększenie stężenia frakcji VLDL i LDL, typ III – zwiększenie stężenia lipoprotein o nieprawidłowej budowie, należących do frakcji VLDL, typ IV – zwiększenie frakcji VLDL, typ V – zwiększenie stężenia frakcji VLDL i chylomikronów. Praktycznie do wykrycia poszczególnych typów hiperlipoproteinemii wystarcza oznaczenie stężenia cholesterolu, triglicerydów i określenie zmętnienia surowicy. Dla potrzeb klinicznych podział ten jest mało praktyczny. Dlatego najprostsze wydaje się rozróżnianie 3 grup zaburzeń gospodarki tłuszczowej: 1) hipercholesterolemii (zwiększone stężenie cholesterolu), 2) hipertriglicerydemii (zwiększone stężenie triglicerydów), 3) hiperlipidemii mieszanej (równoczesne zwiększenie stężenia cholesterolu i triglicerydów).