Blog – Medycyna: Lekarze do domu – Warszawa

Leki rozszerzające obwodowe naczynia krwionośne łożyska tętniczego i żylnego stosuje się w niewydolności krążenia najczęściej łącznie z leczeniem konwencjonalnym i(lub) „nienaparstnicowymi” lekami o działaniu inotropowo dodatnim. Ich włączenie w niewydolności przewlekłej pozwala czasem na zmniejszenie dawek glikozydów naparstnicy i leków moczopędnych, a w ostrej niewydolności czyni glikozydy naparstnicy bardziej skutecznymi. Stosowane są przede wszystkim w ciężkich postaciach przewlekłej niewydolności (IH°/IV° NYHA), opornych lub słabo reagujących na leczenie konwencjonalne. W świeżym zawale mięśnia sercowego z ostrą niewydolnością lewokomorową są w zasadzie, oprócz leków moczopędnych, lekami z wyboru.

Wszystkie leki tej grupy (p. tab. 1.3 i 1.4) stosowane w odpowiednich dawkach zmniejszają w różnym stopniu opory obwodowe, obniżają ciśnienie tętnicze krwi i ciśnienie późnorozkurczowe w lewej komorze (a więc obniżają ciśnienie w naczyniach włosowatych płucnych) oraz zwiększają wtórnie objętość minutową serca. Następstwem tych zmian hemodynamiki krążenia jest zmniejszenie zastoju w krążeniu płucnym, a wtórnie również na obwodzie.