POWIKŁANIA
POWIKŁANIA. Do najgroźniejszych powikłań pooperacyjnych należy wstępujące zapalenie dróg żółciowych spowodowane brakiem mechanizmu zastawkowego na drodze odpływu żółci, jaki stanowiły brodawka większa dwunastnicy (Vatera) i zwieracz bańki wątrobowo-trzustkowej (Oddiego). Objawy i leczenie zapalenia dróg żółciowych omówiono wcześniej przy powikłaniach leczenia n.d.ż. Nawracające zakażenia mogą prowadzić do uszkodzenia komórki wątroby, a także powstawania zwężeń w miejscu zespolenia. Pojawienie się żółtaczki zastoinowej po zabiegu jest wskazaniem do pilnego wykrycia przyczyny, w czym niezastąpiona jest scyntygrafia wątroby
lub bardziej inwazyjna cholangiografia przezskórna. W razie wykrycia przeszkody mechanicznej, powstałej wskutek zapalenia i zbliznowacenia lub błędu techniki chirurgicznej, konieczna jest rewizja wnęki, wycięcie zwężenia i ponowne zespolenie przewodu wątrobowego z pętlą jelita. Polecane jest założenie drenu „Y” lub „T” do przewodów wątrobowych, przeprowadzenie go przez miejsce zespolenia i wyprowadzenie przez ścianę pętli jelitowej na skórę (15).
ROKOWANIE. Rokowanie po usunięciu t.d.ż. jest na ogół dobre. Zależy ono głównie od stopnia uszkodzenia wątroby stwierdzonego w czasie zabiegu oraz od stanu trzustki, w której mogła rozwinąć się kamica przewodowa. Możliwość nawracającego zapalenia dróg żółciowych zawsze stanowi poważne zagrożenie i wpływa ujemnie na wyniki leczenia.
Dodaj komentarz