ZWĘŻENIE ODŻWIERNIKA
ZWĘŻENIE ODŻWIERNIKA. Zdarza się u 2 do 4 niemowląt na 1000 urodzeń. Jest to najczęstsza choroba, wymagająca leczenia chirurgicznego w ciągu pierwszych 6 miesięcy życia, rzadko rozpoznawana w ciągu pierwszych 2 tygodni, pięć razy częściej
spotykana u chłopców. Pierwszą pylorostomię wykonał Dufour w r. 190803 i Conrad Ramstedt (1868-1963) w r. 191 Ia4. Operacja jest często wykonywana w analgezji na- siękowej jamy brzusznej lignokainą 0,25% (8 mg/kg) z adrenaliną 1 : 400 00066. W ciągu 24 godzin poprzedzających operację nie wolno podawać płynów doustnie, przed przybyciem na salę operacyjną należy wykonać płukanie żołądka i pozostawić sondę w żołądku oraz zapewnić dostęp do żyły. Premedykacja: morfina 0,1-0,2 mg/kg podskórnie Jub wodzian chloralu 300 mg na 2 godziny przed operacją. Dziecko unieruchamia się na stole operacyjnym i podaje mu się w czasie operacji przez smoczek mieszaninę miodu i chloralhydratu, w postaci syropu. Należy pamiętać o zabezpieczeniu przed utratą ciepła. Przed anestezją można podać 0,1 mg atropiny. Polecana jest anestezja eterem metodą otwartą, jak również mieszaniną tlenu z halotanem lub tlenu z cyklopropanem. Często stosowana jest także intubacja przy użyciu niewielkich dawek sukcynylocholi- ny (2,5 mg)66.
W ciągu pierwszych 2 godzin po operacji wymagana jest szczególnie czujna opieka ze względu na możliwość powikłań związanych ze zbyt głęboką anestezją lub hiper- kapnią. Wiele noworodków wymiotuje w okresie pooperacyjnym.
Dodaj komentarz