OBJAWY I ROZPOZNANIE
Torbiele dróg żółciowych są chorobą ujawniającą się przeważnie u dzieci kilkuletnich, rzadziej są rozpoznawane w okresie wczesnoniemowlęcym, czasem po 12 r.ż. (2). Objawy i ich nasilenie są ściśle związane ze stopniem utrudnienia odpływu żółci do dwunastnicy. Do najczęstszych należą: stała lub przemijająca żółtaczka
o charakterze żółtaczki mechanicznej, bóle brzucha, zwłaszcza nadbrzusza, i obecność guza umiejscowionego zwykle w śródbrzuszu poniżej wątroby. Stanowią one klasyczną triadę opisaną po raz pierwszy przez Shallowa (1943), a obserwowaną jednak zaledwie u 20-30% chorych. Z innych objawów należy wymienić stany gorączkowe, wymioty i nawracające zapalenia trzustki. Najczęściej stwierdzanym, pierwszym objawem torbieli wewnątrzwątrobowych jest powiększenie wątroby.
Obecność t.d.ż. ustala się na podstawie wywiadu i badania przedmiotowego. Zwłaszcza nawracające zapalenia trzustki nasuwają podejrzenie, że ich przyczyną może być torbiel przewodu żółciowego wspólnego. Często wyczuwa się powiększenie wątroby lub nieprawidłowy opór w nadbrzuszu. Bardzo pomocne jest badanie ultrasonograficzne wykazujące torbielowaty guz umiejscowiony najczęściej w prawym podżebrzu oraz często poszerzenie dróg żółciowych wewnątrzwątrobowych (8, 28). Pozwala ono jednocześnie wykluczyć lite guzy oraz wodonercze. Badanie rtg przewodu pokarmowego wykazuje również nieprawidłową masę, zwykle przesuwającą jelita, zwłaszcza dwunastnicę. Dożylna cholangiografia jest możliwa do wykonania jedynie w okresie bezżółtaczkowym, gdy żółć swobodnie napływa do torbieli. Wynik dodatni równa się rozpoznaniu, ujemny – wymaga dalszych, bardziej specjalistycznych badań.
Dodaj komentarz