Zastosowanie leczenia zachowawczego
Do najczęściej branych pod uwagę należy skurcz odżwiernika (pylorospasmus), którego objawy są bardzo podobne do występujących we w.p.z.o. Wiotkość wpustu lub nadmierne jego napięcie powinny być rozważane w różnicowaniu. W niektórych przypadkach wiotkość wpustu współistnieje z w.p.z.o. dając zespół przeponowo-odźwiernikowy Ro- viralty. Refluks u dzieci z przepukliną roz- woru przełykowego może sugerować w.p.z.o. Zarośnięcie części przedodźwiernikowej lub odżwiernika należy brać również pod uwagę, mimo że wadę tę spotyka się wyjątkowo rzadko. Trzeba różnicować zarośnięcie i zwężenie dwunastnicy, zwłaszcza gdy są zlokalizowane powyżej ujścia przewodu żółciowego wspólnego. Niekiedy wymioty w zespole nad- nerczowo-płciowym sugerują w.p.z.o. Krwiaki wewnątrzczaszkowe i inne obrażenia okołoporodowe ośrodkowego układu nerwowego mogą powodować wymioty nasuwając podejrzenie w.p.z.o.
Z innych przyczyn należy wymienić: nieprawidłowe żywienie, zapalenie żołądlcowo-jelitowe, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, ucha, płuc, choroby nerek i serca.
Leczenie. Zastosowanie leczenia zachowawczego za pomocą środków spazmoli- tycznych – Scopolan 3 x0,005 g/d oraz częste podawanie nieobfitych posiłków daje w 10-20% przypadków dobre rezultaty. Brak poprawy, pomimo stosowania tego postępowania przez kilka dni, jest wskazaniem do operacji. W tym czasie należy wyrównać zaburzenia wodno-elektrolitowe i uzupełnić niedobory energetyczne oraz białkowe według obowiązujących zasad.
Dodaj komentarz