Diazepam
-4. Diazepam drogą dożylną, 10-20 mg powoli w ciągu 2 minut81. Moment opadania powiek opisuje się jako cechę nakazującą zakończenie podawania leku82. Dodatkowo wymagana jest analgezja miejscowa. Diazepam może powodować ból w miejscu wstrzyknięcia i zakrzepicę żył. Odruchy obronne krtaniowe są upośledzone przez 5-10 minut po wstrzyknięciu dożylnym83.
-5. Pełna anestezja z intubacją dotchawiczą. Anestezjolog w pełni kontroluje drożność dróg oddechowych, z jednoczesnym zatamponowaniem gardła dla uniknięcia zaciekania do tchawicy. Jest to metoda zadowalająca u wybranych, zdrowych pacjentów ambulatoryjnych, chociaż mogą oni skarżyć się potem na bóle mięśniowe (w razie użycia sukcynylocholiny) i ból gardła. Muszą oni wypocząć przed odwiezieniem do domu, gdzie resztę dnia powinni spędzić również w łóżku. Po dożylnym podaniu atropiny, barbituranu i krótko działającego środka zwiotczającego można zastosować podtlenek azotu z tlenem i halótanem, używając układu Magilla (Mapleson A).
-6. Metoda Jorgensena84. Ma na celu zapewnienie dobrego uspokojenia, podczas gdy zabieg jest wykonywany, w analgezji miejscowej. Dla uzyskania wymaganego stopnia uspokojenia podaje się dożylnie frakcjonowane dawki pentobarbitalu, dolantyny i skopolaminy. Pewną odmianą tej metody jest zmniejszenie dawki pentobarbitalu i dodanie ponawianych dawek metoheksitalu. Przypisuje się tej odmianie szybszy powrót świadomości.
-7. Wdychanie analgetycznych stężeń podtlenku azotu lub trójchloroetylenu. Obecnie rzadko stosowane. Wydaje się, że jest niewielka różnica w liczbie powikłań między anestezją a analgezją przewodową w stomatologii85.
Dodaj komentarz