Płuca
Podczas manipulacji na sercu trzeba bacznie nadzorować układ krążenia: a) bezpośrednio obserwując serce, b) trzymając stale rękę na tętnicy promieniowej tętno może stać się słabo wyczuwalne lub nawet na jakiś czas zaniknąć, c) często sprawdzając ciśnienie tętnicze, d) wykrywając zaburzenia rytmu. Bradykardia z nieskutecznymi skurczami komorowymi jest objawem poważnym i sygnałem, że operację trzeba czasowo przerwać (chyba że konieczny jest masaż), jak też że należy podać czysty tlen. Asy- stolię lub migotanie komór należy leczyć w zwykły sposób (p. rozdz. XXXV).
Płuca muszą być całkowicie rozprężone przed zamknięciem klatki piersiowej. Pod koniec zabiegu należy odwrócić resztkowe działanie środków zwiotczających za pomocą atropiny i neostygminy. Zaleca się dokładną toaletę drzewa tchawiczo-oskrzelowego przed ekstubacją. W czasie transportu z bloku operacyjnego chory powinien oddychać tlenem z przenośnego aparatu przymocowanego u wezgłowia łóżka.
Niektórzy autorzy pomijają w indukcji tiopental i stosują tylko podtlenek azotu z tlenem po preoksygenacji107. Rozszerzanie lewego ujścia żylnego108 i tętniczego. Anestezja według wyżej podanych zasad wystarcza do operacji na sercu, w których nie ma konieczności stosowania specjalnych metod – hipotermii lub krążenia pozaustrojowego.
Przetrwały przewód tętniczy. W życiu płodowym przewód ten jest szerokim kanałem pomiędzy dystalną częścią łuku aorty i tętnicą płucną. Jeśli nie ulegnie on zamknięciu, krew płynie z wysokociśnieniowej aorty do niskociśnieniowej tętnicy płucnej, to jest w odwrotnym kierunku niż w życiu wewnątrzmacicznym. Skutkiem tego jest: 1) podwyższenie ciśnienia śródpłucnego, 2) przerost czynnościowy prawej komory, 3) mała objętość krwi przesuwana w dół aorty, z niskim ciśnieniem rozkurczowym i wysoką amplitudą ciśnienia oraz wysokie średnie ciśnienie – wartości te ulegają normalizacji po podwiązaniu przewodu, 4) przerost lewej komory.
Dodaj komentarz