Blog – Medycyna: Lekarze do domu – Warszawa

Parowniki przystosowane do połączenia z aparatami do anestezji to: Rowbothama, Goldmana, McKessona i typ A.E.24. Ponieważ są one zaprojektowane do krótkotrwałego używania, nie mają systemu wyrównywania temperatury. Wbudowanie knota z' bibuły do parownika Goldmana zwiększa maksymalne stężenie par i skuteczność25. W normalnych warunkach daje on pary o stężeniu od 0,1 do 2,5%.

Czytaj dalej →

-4. Niedrożność dróg oddechowych. Może być spowodowana przez język, migdałki, yęzły chłonne lub skurcz krtani. Ten ostatni jest wynikiem podrażnienia przez ciało ibce, jak: krew, ślina, wydzielina, czy też gazy anestetyczne. Zapobiega mu właściwe życie tamponów. Czasem pomocna jest rurka nosowo-gardłowa.

-5. Ciało obce w tchawicy. W przypadku przepukliny rozworu przełykowego, achala- :ji wpustu żołądka lub uchyłku w gardle może dojść do regurgitacji treści żołądkowej88. W czasie płytkiej anestezji mogą wystąpić wymioty. Należy zapobiec przedostaniu się do tchawicy krwi lub fragmentów zębów, gdyż może to spowodować ropień płuca83. Zapobieganie polega na40 założeniu tamponu do gardła, unikaniu nadmiernego oośpiechu przy zabiegu, gładkim przebiegu anestezji, skutecznym i pełnym systemie odsysania, czujności oraz starannym ułożeniu po zabiegu. Zachłyśnięcie może zdarzyć !ię również u przytomnych chorych premedykowanych diazepamem41. Wydajny ssak .owinien znajdować się zawsze pod ręką.

Czytaj dalej →

RURKI ROBERTSHAWA O PODWÓJNYM ŚWIETLE, DAJĄCE MAŁY OPÓR48. Są to rurki Carlensa tak zmodyfikowane, by miały maksymalnie szerokie światło i w ten sposób dawały mały opór dla przepływu gazu, choć i tak wszystkie rurki o podwójnym świetle dają dość duży opór43. Istnieją rurki prawo- i lewostronne. Te pierwsze są zbudowane na tej samej zasadzie co rurka Greena-Gordona i mają mankiet uszczelniający z otworem umożliwiającym rozprężanie prawego górnego płata. Rurki te nie mają haczyka.

Czytaj dalej →

Ryc. 10-11. Zdjęcie rtg jamy brzusznej noworodka z niedrożnością żołądka (Zakład Rentgeno- diagnostyki Pediatrycznej AM w Lublinie, prof. K. Pietroń).

jąc całą ilość spożytego pokarmu. Dłużej trwająca nie leczona niedrożność może doprowadzić do odwodnienia i utraty elektrolitów oraz zasadowicy. Następuje duży spadek masy ciała, nie mieszczący się w granicach fizjologicznych. W wyniku wymiotów może dojść do zachłystowego zapalenia płuc i zapalenia ucha środkowego. W okolicy nadbrzusza obserwuje się po karmieniu „stawianie” żołądka, podczas gdy pozostała część brzucha jest zapadnięta. NoAvorodek oddaje smółkę, natomiast brak jest stolca. Rozpoznanie można potwierdzić badaniem rentgenowskim. Na zdjęciu przeglądowym jamy brzusznej, wykonanym w pozycji pionowej, stwierdza się jedną dużą banię powietrza w lewym podżebrzu z poziomem płynu (ryc. 10-11).

Czytaj dalej →

Metabolizm. U dzieci dochodzi zwykle w czasie anestezji do nieznacznej kwasicy. Jeśli' dziecko głodzono zbyt długo przed operacją, może wystąpić hipoglikemia47, szczególnie poniżej 4 roku życia lub 15,5 kg masy. Hiperwentylacja w czasie anestezji może wyrównać kwasicę metaboliczną, lecz przed przywróceniem własnego oddychania przy końcu operacji lepiej jest podać należną, według wyliczeń ilość wodorowęglanów48.

Czytaj dalej →

a. Inżektor Sandersa60. Przerywany przepływ tlenu przez mały cewnik w ujściu bron- choskopu porywą powietrze i rozpręża płuca, mimo że przyśrodkowy koniec broncho- skopu pozostaje otwarty. Można w ten sposób utrzymać prawidłową prężność gazów we krwi. Urządzenie to może być przymocowane na stałe do bronchoskopu70, istnieje także jego odmiana, której można używać przy centralnym dopływie tlenu (405 kPa) z trzema rozmiarami inżektora (S.W.G. 16 dla dorosłych, 18 dla młodzieży i 19 dla dzie- .ci, niemowląt i noworodków)71. W opinii autora ta metoda jest najlepszym sposobem utrzymania wymiany gazowej podczas bronchoskopii z całkowitym zwiotczeniem mięśni. Do modyfikacji należą: 1) wentylacja przez ścianę tchawicy72, 2) doprowadzenie tlenu do bocznego ramienia bronchoskopu, co powoduje wzrost Fio2, 3) używanie mieszaniny podtlenku azotu z tlenem jako gazu napędowego73. W zależności od stopnia zasysania powietrza łatwiej utrzymać chorego w uśpieniu74. (Patrz także anestezja do mikrolaryngoskopii, str. 345).

Czytaj dalej →

Stanowi jedną z najczęstszych przyczyn niedrożności zupełnej lub częściowej tej części przewodu pokarmowego (92). Od jej postaci zależą objawy i ich nasilenie.

Etiopatologia. Przegroda poprzeczna powstaje w wyniku zaburzeń procesu proliferacji błony śluzowej i rewakuolizacji, katastrof naczyniowych, wgłobień i skrętów jelita w życiu płodowym. Łączy się ona z wewnętrzną powierzchnią ściany jelita

Czytaj dalej →

Kwas nikotynowy metabolizuje w organizmie do amidu kwasu nikotynowego (witamina PP). Jeśli podaje się go w dawkach większych, niż to wynika z zapotrzebowania jako na witaminę, to hamuje uwalnianie kwasów tłuszczowych z tkanki tłuszczowej, zmniejsza stężenie wolnych kwasów tłuszczowych i triglicerydów w surowicy, zmniejsza biosyntezę frakcji LDL cholesterolu. Działa silnie rozszerzająco na naczynia obwodowe (p. rozdz. 8) oraz silnie drażni przewód pokarmowy. Około 50% leczonych chorych nie toleruje kwasu nikotynowego. Kwas nikotynowy łatwo wchłania się z przewodu pokarmowego.

Czytaj dalej →

Wpływ omawianych leków na układ krążenia ustępuje bardzo szybko po przerwaniu wlewu dożylnego (kilka minut), co zapewnia bezpieczeństwo tej farmakoterapii. Wybór leków nie jest trudny. W niewydolności krążenia, wywołanej chorobami mięśnia sercowego (z wyjątkiem kardiomiopatii przerostowej) oraz przeciążeniem rozkurczowym komory lewej (niektóre wady serca), najlepsze wyniki otrzymuje się po dobutaminie.

Czytaj dalej →

Związki te pod względem chemicznym są pochodnymi kwasu izomasłowego. Pierwszym lekiem z tej grupy, wprowadzonym do leczenia hiperlipidemii przed przeszło 20 laty, był klofibrat. Mechanizm działania tego leku nie jest do końca poznany. Zmniejsza on biosyntezę VLDL. Aktywując lipazę lipoproteinową w tkance tłuszczowej i w wątrobie nasila lipolizę, co powoduje zwiększenie katabolizmu VLDL. Ma też hamować reduktazę hydroksymetyloglutarylo-koen- zymu A. Zwiększa aktywność fibrynolityczną i hamuje agregację płytek krwi. Łatwo wchłania się z przewodu pokarmowego. Jego biologiczny okres półtrwania wynosi ok. 12 h. Wydala się głównie z moczem. W dawce 1-2 g/24 h zmniejsza stężenie cholesterolu o 15-20%, a triglicerydów o 30-40%. Powoduje też wyraźne zmniejszenie się kępek żółtych w skórze (xanthomata). Objawami niepożądanego działania, spotykanymi w czasie jego stosowania, są: nudności, wymioty, biegunka, bóle brzucha, zwiększenie masy ciała. Mogą też występować bóle mięśniowe i zwiększenie aktywności kinazy fosfokreatyninowej (CPK). Badania wieloośrod- kowe (WHO Clofibrat Trial i Coronary Drug Project) wykazały, że może on zwiększać częstość występowania kamicy żółciowej i umieralność spowodowaną nowotworami. Było to powodem wycofania go z użycia w wielu krajach.

Czytaj dalej →

Jeżeli przyczyną ostrej niewydolności lewokomorowej jest częstoskurcz komo- rowy, to leczeniem z wyboru jest kardiowersja elektryczna serca. Gdy mimo przywrócenia rytmu zatokowego utrzymuje się nadal duszność i nie cofają się objawy zastoju w krążeniu płucnym, wówczas stosuje się typowe leczenie farmakologiczne, omówione powyżej. Należy jednak unikać glikozydów naparstnicy lub strofantyny ze względu na działanie arytmogenne tych leków (możliwość nawrotu częstoskurczu). W poszczególnych przypadkach, przy bardzo szybkim rytmie zatokowym, można rozważyć podanie bardzo małych dawek glikozydów naparstnicy po wyrównaniu zaburzeń gospodarki wodno-elektrolitowej przez uzupełnienie ewentualnych niedoborów jonów potasowych (np. 0,1-0,2 mg dezlanozydu, powoli dożylnie). Przy znacznej bradykardii (poniżej 40/min) należy zastosować, oprócz farmakoterapii, również czasową elektrostymulację serca.

Czytaj dalej →