admin
Peptydazy
w wydzielinę ulegając rozpadowi. r-iyC. io-8. Miejsce i intensywność wchłaniania sub- Ilość wydzielanego soku jelitowego slancji odżywczych,
w jelicie czczym jest kilkakrotnie większa niż w krętym. W soku jelitowym, będącym płynem alkalicznym, znajduje się szereg enzymów: peptydazy, lipaza, amylaza, laktaza, inwertaza, maltaza, nultleazy, nukleotydazy, nukleozydazy, enterokinaza.
RURKI O PODWÓJNYM ŚWIETLE
-4. RURKI O PODWÓJNYM ŚWIETLE: a) Carlensa, z haczykiem, wprowadzana do lewego oskrzela, b) Bryce-Smitha, bez haczyka, do lewego oskrzela,
c) Bryce-Smitha-Salta, do prawego górnego oskrzela, umożliwia wentylację prawego górnego płata, bez haczyka, d) White’a, do prawego oskrzela głównego, umożliwia wentylację prawego górnego płata, z haczykiem,
e) Robertshawa, dające niski opór przepływu, do prawego lub lewego oskrzela głównego. Rzecz jasna, nie potrzeba bronchoskopu do wprowadzenia żadnej z tych rurek o podwójnym świetle. Gdy stosuje się taką rurkę, konieczny jest natomiast podwójny łącznik opisano także specjalne połączenia48.
ZWĘŻENIE ODŻWIERNIKA
ZWĘŻENIE ODŻWIERNIKA. Zdarza się u 2 do 4 niemowląt na 1000 urodzeń. Jest to najczęstsza choroba, wymagająca leczenia chirurgicznego w ciągu pierwszych 6 miesięcy życia, rzadko rozpoznawana w ciągu pierwszych 2 tygodni, pięć razy częściej
spotykana u chłopców. Pierwszą pylorostomię wykonał Dufour w r. 190803 i Conrad Ramstedt (1868-1963) w r. 191 Ia4. Operacja jest często wykonywana w analgezji na- siękowej jamy brzusznej lignokainą 0,25% (8 mg/kg) z adrenaliną 1 : 400 00066. W ciągu 24 godzin poprzedzających operację nie wolno podawać płynów doustnie, przed przybyciem na salę operacyjną należy wykonać płukanie żołądka i pozostawić sondę w żołądku oraz zapewnić dostęp do żyły. Premedykacja: morfina 0,1-0,2 mg/kg podskórnie Jub wodzian chloralu 300 mg na 2 godziny przed operacją. Dziecko unieruchamia się na stole operacyjnym i podaje mu się w czasie operacji przez smoczek mieszaninę miodu i chloralhydratu, w postaci syropu. Należy pamiętać o zabezpieczeniu przed utratą ciepła. Przed anestezją można podać 0,1 mg atropiny. Polecana jest anestezja eterem metodą otwartą, jak również mieszaniną tlenu z halotanem lub tlenu z cyklopropanem. Często stosowana jest także intubacja przy użyciu niewielkich dawek sukcynylocholi- ny (2,5 mg)66.
Przerwanie odpływu żółci
Do typowych późnych powikłań pooperacyjnych należy zapalenie dróg żółciowych. Pojawia się ono u 27,5-63,5% dzieci (16, 29), głównie w pierwszym roku po zabiegu (35), a objawia się stanem gorączkowym, powiększeniem i bolesnością wątroby oraz nawrotem żółtaczki. Towarzyszy mu wysoka leukocytoza, zwiększenie stężenia transaminaz i bilirubiny w surowicy krwi. Często staje się przyczyną wtórnej niedrożności dróg żółciowych. Leczenie zapalenia dróg żółciowych jest zacho-wawcze i polega na odpowiednim doborze antybiotyków, w czym mogą być pomocne wyniki antybiogramów uzyskane z posiewów krwi.
Hipotensja
Do powikłań128 należą: 1. Zatrzymanie krążenia. Największe prawdopodobieństwo wystąpienia w czasie roz-poczynania lub kończenia krążenia pozaustrojowego.
-2. Hipotensja. Może zaistnieć konieczność przetoczenia krwi, wsparcia farmakologicznego oraz stosowania sztucznego rozrusznika. Należy utrzymywać ciśnienie w prawym przedsionku w granicach 12-15 cm słupa wody (1,1-1,5 kPa).
Chirurgia jamy brzusznej
Chirurgia jamy brzusznej. U noworodków zwiotczenie mięśni nie wymaga głębokiej anestezji ani użycia środków zwiotczających, z wyjątkiem szczególnych sytuacji, jak np. wprowadzenie dużych pętli jelit z powrotem do jamy otrzewnej. Starsze dzieci można z powodzeniem znieczulić podtlenkiem azotu z użyciem środków zwiotczających, cyklopropanu, eteru lub halotanu. Modyfikacja systemu T Ayre’a wg Jacksona-Reesa jest wygodna zarówno do oddychania własnego, jak i do wentylacji IPPV.
Etiopatologia
żołądka lub odźwierniku. Należy podkreślić, że z niedrożnością żołądka mogą współistnieć niedrożności innych, odcinków przewodu pokarmowego, np. przełyku, odbytu i odbytnicy.
Etiopatologia. Przyczyny powstawania wrodzonej niedrożności żołądka próbowano wytłumaczyć różnymi teoriami. Brano pod uwagę możliwość tworzenia się wady w wyniku toczącego się płodowego zapalenia otrzewnej. Są zwolennicy teorii we- wnątrzmacicznych wgłobień i skrętów przewodu pokarmowego. Teoria zaburzeń rewakuolizacji ma w tej wadzie, podobnie jak w niedrożnościach innych części jelita, swoich zwolenników. Należy również brać pod uwagę teorię zatorów naczyniowych, potwierdzoną doświadczalnie na jelicie cienkim.
WYNIKI
Ustępowanie żółtaczki i zmniejszenie się stężenia bilirubiny obserwuje się często już w pierwszej dekadzie pooperacyjnej, czasami dopiero po 6-12 tygodniach (35). Usprawnienie techniki mikrochirurgicznej i zastosowanie mikroskopu zabiegowego pozwala w niektórych ośrodkach osiągać doraźnie dobre wyniki u ponad 90% operowanych (24, 55), co jednak nie jest jednoznaczne z całkowitym wyleczeniem. Wprawdzie pierwszy chory operowany przez Kasai ukończył w 1980 r. 25 lat (27) i pracował zawodowo, niemniej jednak zbiorcze statystyki oceniają pięcioletnie przeżycie na 21-29% operowanych.
Doogonowa część żołądka
te doprowadzają do przemieszczenia krezki brzusznej i grzbietowej oraz do powstania torby sieciowej za żołądkiem. W obrębie krezki grzbietowej żołądka przebiega pień trzewny i jego gałęzie. Pod koniec 4 tygodnia życia zarodka pomiędzy blaszkami krezki grzbietowej pojawia się zawiązek śledziony. Powiększając się dzieli on tę krezkę na część przednią, czyli więzad- ło żołądkowo-śledzionowe oraz tylną, określaną jako więzadło przeponowo- -śledzionowe. Więzadła te, początkowo bardzo krótkie, w miarę rozwoju ulegają wydłużeniu zwiększając ruchomość śledziony. Proces ten postępuje w okresie życia płodowego i pozapłodowego.
Odraczanie
Zdecydowanie mniejsze zastosowanie ma tomografia komputerowa, która powinna być zarezerwowana tylko dla diagnostyki torbieli wewnątrzwątrobowych.
Rozpoznanie t.d.ż. stanowi jednocześnie wskazanie do leczenia chirurgicznego. Odraczanie zabiegu może prowadzić bowiem do nieodwracalnego uszkodzenia wątroby – zapalenia trzustki, kamicy śródwątrobowej lub trzustkowej, znacznie rzadziej do pęknięcia torbieli i żółciowego zapalenia otrzewnej. Nie leczone torbiele rokują z powyższych względów zawsze źle, co więcej, grożą w wieku dorosłym złośliwym rozplemem komórek wydzielniczych i rozwojem gruczolakoraka (30).
Obserwacja chorego
-4. Obserwacja chorego, jego tętna i oddychania i natychmiastowa reakcja w razie powikłań (np. omdlenia). Monitory tętna nie spełniają swego zadania u pacjentów ambulatoryjnych, należy natomiast stale wyczuwać powierzchowną tętnicę skroniową.
-5. Anestezjolog musi od czasu do czasu pomagać przy zakładaniu instrumentów do jamy ustnej, szczególnie gdy konieczne są ekstrakcje po obu strpnach.
Wrodzonemu przerostowemu zwężeniu odźwiernika
Wrodzonemu przerostowemu zwężeniu odźwiernika towarzyszą niekiedy inne anomalie przewodu pokarmowego, np. ziejący wpust, przepuklina rozworu przełykowego, zarośnięcie przełyku, zdwojenie odźwiernika, zwężenie dwunastnicy (34).
Etiopatoloyia. Przyczyny i mechanizm powstawania w.p.z.o., pomimo wielu teorii, nie są znane. Na wrodzony charakter przerostu błony mięśniowej wskazują badania sekcyjne płodów, u których stwierdzono przerostowe zwężenie odźwiernika. Nie wyklucza się jednak możliwości powstania pylorostenozy po urodzeniu. Brak objawów choroby w pierwszych dniach życia można tłumaczyć niewielką ilością spożywanego pokarmu, który przechodząc przez wąski kanał odźwiernika nie powoduje stanu zapalnego błony śluzowej. Dopiero większe objętości treści pokarmowej mogą spowodować stan zapalny na skutek mechanicznego drażnienia błony śluzowej i jej obrzęk, który doprowadza do prawie zupełnego zamknięcia światła odźwiernika.
Najnowsze komentarze