Głęboka anestezja
g. Głęboka anestezja wziewna bronchoskopię wykonuje się w czasie, gdy anestezja się spłyca. U dzieci można stosować eter z powietrzem. Stosuje się także podtlenek azotu – tlen – trójchloroetylen lub halotan.
Każda metoda powinna zapewniać szybki powrót odruchów pod koniec zabiegu. Chorego należy potem ułożyć na boku, by umożliwić wyciekanie krwi, wydzieliny itp.
Okres pooperacyjny
-4-. Okres pooperacyjny. Może zaistnieć potrzeba podania krwi, jeśli wystąpi krwawienie. NADMIERNE KRWAWIENIE. Może wystąpić po perfuzji i zależeć od: 1) niewystarczającego zobojętnienia heparyny, 2) niedoboru fibrynogenu (przy wartościach poniżej 100 g%) trzeba czasem podać 4-6 g fibrynogenu, 3) obniżenia poziomu płytek, 4) nieskutecznej hemostazy chirurgicznej.
Wszczepienie wątroby
-3. Wszczepienie wątroby. Ten etap zabiegu rozpoczyna się od wykonania czterech, zespoleń naczyniowych. W kolejności zespala się nad- i podwątrobowe odcinki żyły głównej dolnej, następnie żyłę wrotną, na koniec tętnicę wątrobową. Po zdjęciu zacisków z naczyń niezbędna jest dokładna kontrola drożności i szczelności zespoleń. Wszelkie niedokładności wobec spodziewanych zaburzeń krzepnięcia krwi grożą śmiertelnym krwotokiem, natomiast niedrożne zespolenie może być przyczyną martwicy wątroby.
Przeszczepy
Zalety tej metody: niewystępowanie „płuca poperfuzyjnego” w okresie pooperacyjnym podczas zatrzymania krążenia serce nie zawiera krwi i jest nieruchome nie ma potrzeby stosowania perfuzji wieńcowej w czasie operacji na zastawkach aorty. Metoda jest szczególnie przydatna u dzieci133.
Przeszczepy tętnic wieńcowych. Do omijającego przeszczepu wieńcowego zastosowano żyłę odpiszczelową w r. 1967, a tętnicę piersiową wewnętrzną w r. 1970. Stosowane metody anestezjologiczne są takie same, jak opisane wyżej do operacji w krążeniu po- zaustrojowym. Co do szczegółów anestezji do nagłych operacji tętnic wieńcowych – patrz Viljoen J. F. i wsp., Br. J. Anaesth., 1974, 46, 953.
Jednolita jama ciała
Jednolita jama ciała wysłana jest blaszką ścienną mezodermy (ryc. 10-4). We wczesnym okresie rozwoju zaznacza się jej podział na jamę głowową i tułowiową. Pierwsza z nich prawie zupełnie zanika, pozostaje z niej jedynie niewielka część będąca jamą osierdzia. Z tułowiowej jamy ciała w wyniku rozwoju przepony powstają dwie jamy: opłucnej i otrzewnej. Jej mezoderma ścienna zamienia się w opłucną i otrzewną ścienną. W płaszczyźnie pośrodltowej jamy ciała przebiega cewa żołądko- wo-jelitowa połączona ze ścianą przednią brzucha krezką brzuszną i ze ścianą tylną –
Analgezja miejscowa
-1. Analgezja miejscowa. Technika nasiękowa lub blokada gałązki unerwiającej ząb. Metoda najczęściej stosowana. Daje zwykle doskonałe wyniki i jest postępowaniem z wyboru u większości chorych. Opisywano jednak zgony po analgezji miejscowej77. Przypuszczalnie są one wynikiem rozprzestrzeniania się objętości roztworu pod onerwieni wzdłuż nerwu V w kierunku mostu78.
Postępowanie kliniczne
Postępowanie kliniczne. Żołądek i pęcherz moczowy powinny być opróżnione, wnętrze nosa oczyszczone z wydzieliny, a także usunięte sztuczne uzębienie. Anestezjolog musi upewnić się, że chory jest w stanie wystarczająco dobrym do zamierzonego zabiegu. U chorych otyłych należy rozluźnić ciasne części odzieży. Premedykacja nie jest konieczna, lecz pacjenta trzeba traktować z życzliwością, wyjaśniając mu zamierzone postępowanie. Łatwo jest o wzbudzenie w chorym przekonania, że grozi mu ból i przykre odczucia, trzeba więc temu zapobiec. Kleszcze i inne narzędzia powinny być przygotowywane dyskretnie, wytwarzając atmosferę spokoju i zaufania.
Gastryna
Gastryna jest wytwarzana przez komórki G błony śluzowej części odźwiernikowej żołądka, dwunastnicy i jelita czczego. Pobudza ona wydzielanie kwasu żołądkowego, wydzielanie wody i elektrolitów przez żołądek, wątrobę, trzustkę i gruczoły jelitowe. Gastryna wzmaga wydzielanie enzymów żołądka, trzustki i jelita cienkiego. Pobudza ona perystaltykę przewodu pokarmowego i zmniejsza wchłanianie wody, sodu, potasu i glukozy w jelicie czczym i krętym. Gastryna zwiększa wydzielanie insuliny w warunkach zwiększonego stężenia glukozy we krwi i wzmaga przepływ krwi w naczyniach trzewnych.
Anestezja dzieci
Noworodek. Nazwą tą określamy dziecko w ciągu pierwszych 28 dni życia. Normalny, donoszony, ważący 3 kg noworodek ma V3 długości ciała przeciętnego dorosłego, V5. jego powierzchni ciała i V20 jego masy. Głowa jest duża w porównaniu z resztą ciała, a mięśnie szyi są za słabo rozwinięte, aby ją utrzymać.
Oddychanie. W porównaniu z dorosłymi noworodki mają stosunkowo dużą przestrzeń martwą. W czasie głębokiego wdechu żebra układają się niemal poziomo, podczas gdy przepona zostaje odepchnięta do góry przez dużą wątrobę dlatego oddychanie jest szybkie, przeponowe i łatwo przekracza granicę niewydolności. Płuca są znacznie mniej wydolnym narządem oddechowym w porównaniu ze stanem, jaki osiągają później, a powierzchnia oddechowa jest o V3 mniejsza w stosunku do powierzchni oddechowej dorosłego (w przeliczeniu na masę ciała). Częstość oddychania u noworodka jest wyrównawczo zwiększona do około 40/min. Odruch kaszlowy nie występuje w czasie pierwszych trzech miesięcy życia, jakkolwiek odruchy krtaniowe są bardzo żywe, ponieważ dziecko jest odżywiane dietą płynną. W czasie anestezji dzieci język często
Tętnica wątrobowa
Zabieg rozpoczyna się od podwiązania i przecięcia tętnicy pęcherzykowej i wy- łuszczenia pęcherzyka żółciowego bez odcinania go od przewodu pęcherzykowego. Po nacięciu więzadła wątrobowo-dwunastniczego, unosząc delikatnie pęcherzyk, odnajduje się pozostałe drogi żółciowe przebiegające zwykle w postaci litych, cienkich pasm łącznotkankowych. Po wydzieleniu przewodu żółciowego wspólnego odcina się go w pobliżu dwunastnicy, zaopatrując kikut podwiązką. Preparując drogi żółciowe w kierunku wnęki wątroby należy mieć na uwadze, że leżą one bezpośrednio na cienkościennej żyle wrotnej.
Chirurgia serca
Chirurgia serca przedstawia dla anestezjologów wiele problemów:1. Otwarta odma (p. str. 369). 2. Zmniejszona rezerwa sercowa. Rzut serca może być zmniejszony do granicy, przy której nie jest możliwe skompensowanie nagłego spadku oporu obwodowego. Dlatego też leki anestezjologiczne trzeba podawać ze szczególną ostrożnością. Zawsze musi być zapewnione pełne utlenowanie krwi.
BRONCHOSKOPIA FIBROSKOPOWA
Do przeciwwskazań do anestezji podczas bronchoskopii należą: 1. Niedrożność dróg oddechowych, spowodowana np. nowotworem. Duszność. 2. Zły stan ogólny chorego, np. sinica spoczynkowa. 3. Duża ilość wydzieliny w drogach oddechowych.
BRONCHOSKOPIA FIBROSKOPOWA. Ten drogi przyrząd umożliwia bardziej rozległe uwidocznienie krtani i drzewa oskrzelowego i w znieczuleniu miejscowym jest wygodniejszy w użyciu niż sztywny przyrząd. Sposoby znieczulenia:
Najnowsze komentarze